De nattigheid geeft wel nieuw inzicht in de vochthuishouding op het land. Op de ene plek kan het water goed weg, op de andere ontstaat een moeras of een grote plas. Laagtes komen aan het licht. De meetgegevens van de UTwente ondersteunen wat we met eigen ogen in het veld zien. De grafieken van bodemvochtigheid maken de verschillen per meetlocatie door het jaar heen goed duidelijk: waar vocht wordt vastgehouden, en hoe snel het grondwaterpeil wegzakt. Belangrijke informatie voor het kiezen van de beplanting (de notenbomen krijgen alvast een ander plekje), én bij beslissingen over ingrepen in de waterhuishouding. Waar we vorig jaar vooral gericht waren op water vasthouden, zijn we nu blij dat we nog niet zijn toegekomen aan het ondieper maken van de sloten. De oude drainagebuizen worden opgesnord en schoongemaakt; de sloot gebaggerd. Hier en daar graven we noodgeulen om het overtollige water naar de greppels te leiden.

Midden op de Bongerd laten we een poel graven, ruim twee meter diep. Deze is bedoeld voor de biodiversiteit, maar de functie als afwatering is nu mooi meegenomen. De poel loopt meteen vol. Ook op perceel Vlier&co moet een poel komen, maar het is nu te nat om daar met machines het land op te gaan.

Maar als de beek ver buiten haar oevers treedt kunnen we alleen maar hopen dat de vers geplante boompjes de lente halen. Onder water krijgen de plantenwortels geen zuurstof en kunnen ze stikken. De ene soort is hier gevoeliger voor dan de andere. Ook de oude bomen aan de Duitse kant van het beek hebben het zwaar met het vele water. Twee bomen vallen om, over de beek. Maud is er vlakbij; angstaanjagend..