Foto's: Rebke Klokke, Zoë Berry, Jessica van Bossum

We kiezen voor Bonte Bentheimers, een zeldzaam huisdierenras met een lange geschiedenis in deze regio. Ze werden vroeger in het bos rond Bad Bentheim gehouden, waar ze zich rond aten aan eikels. Het zijn robuuste varkens met een rustig karakter die zelf hun kostje bij elkaar kunnen scharrelen. Met hun sterke neus wroeten ze de aarde om op zoek naar plantenwortels, engerlingen en ander eetbaar goed. En zo ontdoen ze hun leefgebied van (kweek)gras en brengen ze lucht in de bodem. 

Half april halen we bij de tuinen van Mergen Metz twee biggen van drie maanden oud.

Uit een krioelende kluwen van 13 modderige biggen worden, onder luid gegil, twee varkentjes voor ons gevangen. Oormerk erin, en dan achterin de Suzuki. Het stinkt al snel naar.. een zwijnenstal. Gelukkig duurt de reis niet heel lang. Thuisgekomen kruipen  de varkentjes voorzichtig uit hun bench, hun nieuwe weitje in. En ze beginnen meteen te wroeten! Na twee weken hebben ze hun weitje kaal en is het tijd om de schrikdraad-omheining te verzetten. Het kweekgras vinden ze heerlijk en wroeten ze met wortel en al uit de grond. Distels en ridderzuring vallen duidelijk minder in de smaak. 

We zijn blij met de varkentjes - niet alleen voor het omzetten van de grond. Je kunt niet anders dan vrolijk worden als ze op je af komen rennen met hun flaporen voor de ogen, of spetterend in hun modderbad. De dochters zijn er gek mee, en doen pogingen om de varkens te trainen. Misschien kunnen we ze dan ook inzetten in de bestrijding van de Japanse duizendknoop of reuzeberenklauw. Ook buren komen geregeld aanlopen om even te kijken hoe het met de dieren gaat - en de schillenbak te legen.